Eski insanlar vahşi doğadan korunmak için hep tetikte durmak zorundalarmış. Günümüz insanı ise sürekli güçlü görünmek zorundadır. En ufak bir açığında, eksiğinde, yanlışında diğer insanlardan çelme yeme, toplumda küçük düşme riski vardır. Bu nedenle hep tetikte durması, açık vermemesi, sürekli olarak dik ve diri durması, güçlü görünmesi, alkışların devam etmesini sağlaması gerekmektedir. Yoksa parçalarlar. Hatta bunu çoğu zaman en yakınındakiler yapar. Ve hatta insanın kendisi bile zaman zaman kendine çelme takar farkında olmadan.
“Zayıfım, güçsüzüm… Ama güçsüzlüğümü, zavallılığımı herkesten gizlemek zorundayım. Senden bile… Dahası, herkesten önce ve herkesten çok senden gizlemek zorundayım. Beni yoran çalışmak değil, işte bu… Güçsüzken güçsüzlüğümü gizleyip herkese güçlü görünmek… Uykularıma bile…”
Modern insan işte böyle sürekli tetikte ve düşmemeye çalışarak vahşi bir doğadaymışçasına toplumda var olmaya çabalar. Ve Aziz Nesin’in 1970 yılında yazdığı oyunu TUT ELİMDEN ROVNİ, insanın bu durumunu anlatır. Bu oyundan okuduğum birkaç tirat ile yaptığım seslendirme, hazırladığım ufak animasyonla birlikte aşağıdaki videodan dinlenebilir.
